ကခ်င္ျပည္နယ္အေၾကာင္းတစ္ေစ့တစ္ေစာင္း(၃)

• ကခ်င္စာေပ

ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့သည္ တိုးတက္လုိစိတ္ရွိၾကၿပီး သိျမင္တတ္ျမင္လြယ္ေသာလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾက
သည္။ထို ့ျပင္ ၾကီးပြားတုိးတက္လိုေသာ၊ရိုးသားၾကိဳးစားေသာ၊ေဖာ္ေရႊေသာ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္
ၾကသည္။အစဥ္အလာအားျဖင့္ နတ္ကိုးကြယ္ေသာလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ၿဗိတိသွ်
အဂၤလိပ္တို ့၀င္ေရာက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္သာသနာျပဳဆရာမ်ား၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္
ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားအျဖစ္သို ့ကူးေျပာင္းလာၾကၿပီး၊ေနာက္ပိုင္းေတာင္တန္းသာသနာ
ျပဳဆရာေတာ္မ်ား ၀င္ေရာက္သာသနာၿပဳေသာအခါတြင္ ဗုဒၵဘာသာမ်ားအျဖစ္သို ့အတန္
အသင့္ကူးေျပာင္းလာခဲ့ၾကသည္။ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳဆရာမ်ားသည္ ကခ်င္ျပည္နယ္
သို ့၁၈၅၆ ၅၇ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္၀င္ေရာက္ခဲ့သျဖင့္ ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့သည္ ခရစ္ယာန္
ဘာသာကိုးကြယ္သူမ်ားပိုမိုမ်ားျပားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့တြင္ ယခင္က ဘာသာ
စကားသာရွိၿပီး ကခ်င္စာဟုၿပီးမရွိခဲ့ေခ်။သာသနာျပဳဆရာ Rev:Hinson မွ ကခ်င္အဂၤလိပ္
အဘိဓါန္ စာအုပ္ကို ျပဳစုခဲ့ေလသည္။ထို ့ေၾကာင့္ ကခ်င္စာ ဆိုၿပီးစတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ရာယခု
ဆိုလွ်င္ ကခ်င္စာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့တာ အႏွစ္တစ္ရာပင္ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။

• ကခ်င္လူမ်ိဳး

ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့မွာ တိဗက္ အႏြယ္၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္ဟု အထက္တြင္ေဖၚျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။
ကခ်င္လူမ်ိဳးတို ့၏ မူရင္းေဒသမွာ မဂၽြယ္ရွိန္ရာဘြမ္(Majoi Shing ra Bum) ျဖစ္သည္ဟု မိ
ရိုးဖလာအလုိက္ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ထိုစကား၏ အဓိပါယ္မွာ ညီညာျပန္ ့ဖ်ဴးေသာ နားခိုရာ
ေတာင္ ဟု အဓိပါယ္ရသည္။တိဗက္ျပည္အေရွ ့ဘက္ႏွင့္ တရုတ္ႏုိင္ငံ စူခၽြန္နယ္ၾကားရွိကုန္း
ျမင့္ေဒသ ကိုဆိုလုိခဲ့ၾကဟန္တူပါသည္။

• ေရႊ ့ေျပာင္းေနထုိင္လာပံု

ကခ်င္အႏြယ္၀င္တို ့သည္ေတာင္ဘက္ေဒသမ်ားသို ့ေရႊ ့ေျပာင္းလာၾကရာတြင္တရုတ္၊တိဗက္
အာသံ၊ျမန္မာနယ္တို ့နယ္စပ္မ်ားဆံုရာေတာေတာင္ထူထပ္ေသာေဒသမ်ားသို ့ေရာက္ရွိလာ
ၿပီးေနာက္ ထိုေဒသမ်ားမွ အခြင့္သာလ်င္ သာသည့္အေလ်ာက္ေတာင္ဘက္ျမန္မာႏုိင္ငံအ
တြင္းသို ့တျဖည္းျဖည္းေရႊ ့ေျပာင္းလာခဲ့ၾကဟန္တူပါသည္။သူတို ့၏ေရႊ ့ေျပာင္းမွဳမွာခက္ခဲလွ
၍တစ္ေၾကာင္း၊အျခားအႏြယ္တူလူမ်ိဳးမ်ားက ေရႊ ့ေျပာင္းရာလမ္းတြင္ ပိတ္ဆို ့ဟန္ ့တားဘိသ
ကဲ့သို ့ရွိသည္က တစ္ေၾကာင္း ကခ်င္တုိ ့မွာျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းသို ့ေရႊ ့ေျပာင္း၀င္ေရာက္လာ
ရာတြင္ အတန္ငယ္ေနာက္က်သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းသို ့၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး
ေနာက္ၾတိဂံနယ္(ေမခ ႏွင့္ မလိခ ျမစ္ႏွစ္သြယ္စပ္ၾကားသံုးေၿမွာင့္ေဒသ) သို ့ေရာက္ေသာအ
ခါတြင္ေရွ ့သို ့ဆက္လက္ေရႊ ့ေျပာင္းျခင္းမျပဳႏုိင္ဘဲ ကာလအတန္ၾကာ အေျခစိုက္ေနထုိင္ခဲ့
ရဟန္တူပါသည္။အေၾကာင္းမွာထုိစဥ္က ျမန္မာႏုိင္ငံေျမာက္ဖ်ားပိုင္းကိုေမာရွမ္းတုိ ့ၾကီးစိုးေန
ေသာေၾကာင့္ဟုဆိုဖြယ္ရာရွိသည္။ေမာရွမ္းတုိ ့အင္အားယိမ္းယုိင္ေသာအခါတြင္မွေရွ ့သို ့
ဆက္လက္ေရႊ ့ေျပာင္း၍ ယခုေနထိုင္ရာေဒသမ်ားသို ့တျဖည္းျဖည္းေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကဟန္
တူပါသည္။တရုတ္သမုိင္းမ်ားကိုေထာက္ထားျခင္းအားျဖင့္ ၾတိဂံနယ္မွ ေတာင္ဘက္သို ့စ
တင္ေရႊ ့ေျပာင္းသည္မွာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၅ ရာစုအလယ္ေလာက္က ဟုခန္ ့မွန္းႏုိင္သည္။ျမန္မာႏုိင္
ငံအတြင္းသို ့စတင္၀င္ေရာက္သည္မွာကား ၁၁ ရာစုေလာက္က ျဖစ္တန္သည္ဟုယူဆႏုိင္
ေပသည္။၁၅ ရာစုအလယ္ေလာက္မွစ၍လူတစ္ဆက္ၿပီးတစ္ဆက္ေရႊ ့ေျပာင္းလာၾကစဥ္ က
ခ်င္တုိ ့မွာေရာက္ရွိၿပီးျဖစ္ေသာရွမ္းျမန္မာတုိ ့၏ယဥ္ေက်းမွဳအခ်က္အလက္မ်ားကိုစတင္ရရွိ
ခဲ့ၾကသည္။ထိုမွတပါး မိမိေနရာရရွိေရးအတြက္ေရာက္ရွိၿပီးျဖစ္ေသာ ရွမ္းျမန္မာ စသည္တုိ ့
ႏွင့္ မၾကာခဏ ဆိုသလုိ တိုက္ပဲြမ်ားျဖစ္ပြားခဲ့သည္။အင္အားနည္းသည့္ေရာက္ရွိၿပီးလူမ်ိဳးမ်ား
ကို ေတာင္ဘက္သို ့တြန္းထုတ္ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။ဤသို ့ျဖင့္ ဆဒံုးနယ္ဘက္တြင္ေနထိုင္ေသာ
ပေလာင္လူမိ်ဳးတုိ ့မွာ ေတာင္ဘက္ ေရႊလီျမစ္၀ွမ္းဘက္သို ့ေျပာင္းေရႊ ့လာခဲ ့၍ ကခ်င္တုိ ့မွာ
မူ ဆဒံုးနယ္ဘက္တြင္ အင္အားႏွင့္ အေျခစိုက္ေနထိုင္ခဲ့ၾကေလၿပီ။ကခ်င္တုိ ့မွာ ေရႊ ့ေျပာင္း
ၾကရာတြင္ေတာင္ရုိးကိုလုိက္ၾက၏။အေျခစိုက္ေနထုိင္ရာတြင္လည္းမ်ားေသာအားျဖင့္ေတာင္
ရိုးေတာင္စြယ္တို ့ကိုပိုမိုႏွစ္သက္ၾကသည္။ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းသို ့ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ ေတာင္
ဘက္ေတာင္တန္းမ်ားတစ္ေလွ်ာက္ ဆြမ္ပရာဘြမ္(SumPra Bum) ဆြမ္ပရာဘြမ္မွသည္
ေတာင္ဘက္ေတာင္ရိုးအတုိင္း အေနာက္ဘက္ေတာင္ဒရုခ်တ္ သို ့လည္းေကာင္း၊ထပ္မံခြဲ
သြားသည့္ လမ္းတစ္သြယ္၊ၾတိဂံနယ္အတြင္းရွိေတာင္တန္းအတုိင္း ဆင္းသက္လာ၍ေမချမစ္
ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ေတာင္ဘက္သို ့ဆင္းလာခဲ့သည့္လမ္းတစ္သြယ္ ဤသို ့လမ္းႏွစ္သြယ္ကြဲ
ျပားကာ ေရႊ ့ေျပာင္းပ်ံ ့ႏွံ ့လာခဲ့ၾကသည္ဟုယူဆဖြယ္ရွိသည္။

ဆက္ေရးမည္