ကခ်င္ျပည္နယ္အေၾကာင္းတစ္ေစ့တစ္ေစာင္း(၄)

• အမည္

ကခ်င္ဟူေသာအမည္မွာအမွန္စင္စစ္ ျမန္မာမ်ားေခၚေသာအမည္သာျဖစ္သည္။ကခ်င္လူမ်ိဳး
တို ့၏ဘာသာစကားတြင္ ကခ်င္ဟူေသာေ၀ါဟာရမရွိေပ။ကခ်င္လူမ်ိဳးတို ့၏အမည္အစစ္မွာ
ဂ်ိန္းေဖာ့(JingHpaw) ဟုမည္သည္။တရုတ္လူမ်ိဳးမူကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားကိုေယဂ်င္ဟုေခၚသည္။
ေနာက္ထပ္တရုတ္တို ့ေခၚေ၀ၚတတ္ေသာအမည္တစ္ခုမွာ ရွန္ထို ျဖစ္သည္။ေတာင္ထိပ္သား
ဟုအဓိပါယ္ရသည္။အာသံ၊အိႏၵိယ ျပည္တို ့တြင္မူ ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့ကို စင္းေဖါ ဟုေခၚခဲ့ၾကၿပီး
ျမန္မာမွတ္တမ္းတြင္မူ ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့ကို သိန္းေဖါလူမ်ိဳးမ်ား ဟုမွတ္တမ္းတင္ထားသည္ကို
ေတြ ့ရွိရသည္။ဂ်ိမ္းေဖာ ဆိုသည္မွာေယဘုယ်အားျဖင့္ ကခ်င္လူမ်ိဳးအားလံုးကိုေခၚတြင္ျခင္း
ျဖစ္ၿပီး ေဒသအလုိက္ဆုိလ်င္ ေတာင္ေအာက္ဘက္တြင္ေနထိုင္ၾကေသာကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားကို
ခခူး(HkaHku) ဟုေခၚသည္။ ခခူး ဟုေသာစကားအဓိပါယ္မွာ ျဖစ္ဖ်ား ဟုအဓိပါယ္ရသည္။
ကခ်င္လူမ်ိဳးတို ့သည္အစဥ္အလာအားျဖင့္ ၀ခ်တ္၀(Wa Chat Wa) ဟုဆိုေသာေရွးဦးဖခင္
ၾကီးမွာေမြးဖြားလာသည္ဟုခံယူၾကသည္။ဖခင္ၾကီးမွာ သားငါးဦးရွိရာ ထုိသားငါးဦး ၏ၾကီးစဥ္
ငယ္လုိက္ထင္ရွားေသာလူမ်ိဳး အုပ္စုၾကီး (၅) စုျဖစ္ေပၚလာသည္ဟုအဆိုရွိသည္။သူတို ့မွာ
၁။ မရစ္(Marip)
၂။ လေထာ္(LaHtaw)
၃။ လဖိုင္(Lahpai)
၄။ အင္ခြမ္( N Hkum)
၅။ မရန္(Maran)

ဟူ၍ျဖစ္သည္။အစ္ကိုအၾကီးဆံုးမွေပါက္ဖြားလာေသာမရစ္အုပ္စုတို ့မွာ၀ါအၾကီးဆံုးျဖစ္ၿပီး
ကခ်င္လူမ်ိဳးစုထဲတြင္လဖိုင္အုပ္စုတုိ ့မွာ အင္အားအၾကီးဆံုးအုပ္စုျဖစ္သည္။ဤလူမ်ိဳးအုပ္
စု(၅) စုတို ့သည္ေရွးယခင္အခါက လူမ်ိဳးျခင္းေရာယွက္ကာ အတူအတြပင္ေရာေႏွာေနထုိင္
ခဲ့ၾကသည္။ထုိလူမ်ိဳးအုပ္စု(၅)စုအျပင္ဖခင္ၾကီး ၏ညီအငယ္(၇)ေယာက္မွဆင္းသက္လာ
ေသာအျခားလူမ်ိဳးစု(၁၅)စုလည္းရွိေသးသည္။သို ့ေသာ္ သူတို ့မွာ ထင္ရွားျခင္းမရွိခဲ့ေပ။

• ဓေလ့ထံုးစံမ်ား

ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့သည္အစဥ္အလာအားျဖင့္နတ္ကိုးကြယ္ေသာလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ေက်း
ရြာမ်ားတြင္ ဒြမ္ဆ(DumSa) ဆိုေသာနတ္ဆရာမွာအထူးပင္အေရးပါအရာေရာက္ေသာပု
ဂိုလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။မဂၤလာေဆာင္သည့္အခါတြင္လည္းေခါင္း၊တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသ၍
သၿဂိဳဟ္ သည့္အခါတြင္လည္းေကာင္း ထိုဒြမ္ဆ နတ္ဆရာက ေရွ ့ေဆာင္ညႊန္ျပရသည္။ေက်း
ရြာတိုင္းေက်းရြာတိုင္းတြင္ ဆလန္(Salang) ဟုေခၚေသာအရပ္လူၾကီးမ်ားရွိသည္။ဆလန္ ကို
ေပမိွဳင္း ဟုလည္းေရွးအခါက ေခၚၾကသည္။ထိုသူတို ့သည္ မိမိတို ့ေက်းရြာအတြင္းအမွဳအခင္း
သာေရး၊နာေရး ကိစၥမ်ား၌ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းမွ ဆယ္အိမ္မွဳး၊ရာအိမ္မွဳးမ်ားနည္းတူ ေရွ ့
ေဆာင္ညႊန္ျပရသည္။ဒူ၀ါ(Duwa) ဟုေခၚေသာအၾကီးအကဲမ်ားမွာ ေက်းရြာေပါင္း (၂၀) မွ
(၁၀၀) အထိ အသီးသီးအုပ္ခ်ဳပ္ရသည္။အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ထက္၌ ေတာင္အုပ္ဆိုသူမ်ား
ကိုလည္းခန္ ့ထားေလသည္။ေတာင္အုပ္၏အဆင့္ မွာဆလန္ႏွင့္ ဒူ၀ါ ၾကားထဲတြင္ရွိသည္။
ေတာင္အုပ္၏တာ၀န္၀တၱရားမွာ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေျပျပစ္လြယ္ကူေစရန္ ေက်းရြာလူထုႏွင့္ ဒူ၀ါ
တို ့ကိုဆက္သြယ္ေပးရသူျဖစ္သည္။

• အဆိုအက ႏွင့္တူရိယာ

ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့သည္ ကခုန္ျခင္းႏွင့္ သီဆိုျခင္းကို အထူး၀ါသနာထံုေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။
မဂၤလာပြဲမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊အသုဘပြဲမ်ား၌လည္းေကာင္း၊အျခားနတ္ပြဲမ်ား၌လည္း
ေကာင္း အစုလုိက္အၿပံဳလုိက္သီဆိုကခုန္ေလ့ရွိသည္။ေယာက်ၤားႏွင့္ မိန္းမ တြဲဖက္ကရာ
တြင္တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးကိုင္တြယ္ထားျခင္းမရွိေပ။တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သားေမြးယပ္ေတာင္မ်ား
ႏွင့္သာဆက္သြယ္ထားၾကသည္။ဂ်ိန္းေဖာ့ လူမ်ိဳးတုိ ့၏ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာပြဲေတာ္
တစ္ခုမွာ မေနာပဲြ(Manau Poi) ဟူေသာ နတ္ပူေဇာ္ပြဲျဖစ္သည္။(မေနာရွုနတ္)မ်ားကိုပူ
ေဇာ္ပသေသာအေလ့အထတစ္ခုမွတိဗက္ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ ့၏ဓေလ့ထံုးစံျဖစ္ဟန္တူသည္။
ယခုအခါတြင္ ႏွစ္စဥ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ေန ့ေရာက္တိုင္းျမစ္ၾကီးနားၿမိဳ ့၊စီတာပူရပ္ကြက္တြင္
မေနာပြဲၾကီးကိုစည္ကားသိုက္ၿမိဴက္စြာက်င္းပလ်က္ရွိသည္။ကခ်င္လူမ်ိဳးတို ့သည္မိရိုးဖလာ
အားျဖင့္ ေမာင္း၊လင္းကြင္း၊ပံုရွည္ ႏွင့္ ႏွဲ ကဲ့သို ့ေသာေလမွဳတ္ကိရိယာမ်ားျဖင့္တီးမွဳတ္ေလ့
ွရွိၾကသည္။ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္Music ကိုအထူးတလည္ကၽြမ္းက်င္ပိုင္
ႏုိင္ၾကသည္။

• လက္မွဳပညာမ်ား

ကခ်င္လူမ်ိဳးတို ့သည္လက္မွဳပညာရပ္မ်ားကိုလည္းကၽြမ္းက်င္ၾကသည္။ေရွးယခင္က သံုးစြဲ
ေလ့ရွိေသာ ႏွီးျဖင့္ယက္လုပ္ရေသာ ယြန္းထည္ပစၥည္းမ်ား၊ေတာင္းပလံုး စသည့္အိမ္သံုးကိ
ရိယာမ်ားကို ျပဳလုပ္ရာတြင္ လက္ရာေျမာက္၊ေသသပ္လွပၿပီး ခုိုင္ခန္ ့လွသည္။ဓါးလွံအမ်ိဳး
မ်ိဳး ႏွင့္ မီးေပါက္ေသနတ္တို ့ကိုေရွးယခင္ကတည္းက ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏုိင္စြာ ျပဳလုပ္အသံုးခ်
တတ္ေသာလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ၾကိဳးတံတားမ်ားေဆာက္လုပ္ျခင္း၊သစ္သားတံတား၊၀ါးတံ
တားမ်ားေဆာက္လုပ္ျခင္း အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းမ်ားေဆာက္လုပ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း
ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏုိင္လွၿပီး ေသသပ္ေကာင္းမြန္စြာေဆာက္လုပ္တတ္ၾကသည္။ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ ့
၏ တိုင္းျပည္သိ လက္မွဳပညာလုပ္ငနး္မွာ ယက္ကန္းထည္မ်ား ပင္ျဖစ္သည္။ကခ်င္ယက္
ကန္းထည္မ်ားမွာ လက္ရာေျမာက္ခုိင္ခန္ ့လွၿပီး လူတစ္ကာၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကသည္။ယခု
အခါတြင္ ေခတ္မွီကိရိယာမ်ားျဖင့္ ကခ်င္ပုဆိုး၊လံုျခည္တုိ ့ကို ျမန္မာႏုိင္ငံအႏွံ ့တြင္ေျမာက္
မ်ားစြာေတြ ့ရွိႏုိုင္ေလၿပီျဖစ္သည္။